Ljudi koji žive na ostrvu, koje na prvi pogled izgleda kao da je krajolik neke druge planete Sunčevog sistema, a ne Zemlje, zovu se Sokotranci i ima ih oko 50.000. Geološka izolovanost od ostatka sveta, stvorila je, kao nigde drugo, specifičnu endemsku floru i faunu. Ovo je jedino mesto na planeti, na kom raste i postoji čuveno “Zmajevo drvo” (lat. Draceana cinnabari), upotrebljivo i u medicinske svrhe, pa, s toga, sa pravom nosi epitet dragulja Arapskog mora.
Sokotra je dom za oko 800 retkih biljnih i životinjskih vrsta, kojih nema više nigde u svetu. Biljke, u koje spada i drveće nestvarnog oblika, evoluirale su, dok nisu našle načina da opstanu, u gotovo neprijateljskim, uslovima koji vladaju pod uticajem tropske klime i monsuna koji donose olujne vetrove. Međutim, kiše su velika retkost na ovom ostrvu.
Lokalno stanovništvo veruje u legendu o drvetu zmajeve krvi, koje na prvi pogled izgleda kao džinovska pečurka. Ovo drvo ima crvenu tečnost, za koju se, u stara vremena, smatralo da pripada zmajevima, te je bila vrlo dragocena. Na Sokotri, ljudi veruju u magiju, iako je većina stanovništva hrišćanske veroispovesti.
Od 1967. godine, ovaj jedinstveni ostrvski ekosistem pripada teritoriji Jemena, ali se smatra mestom sa najvećim biodiverzitetom na Zemlji. Biodiverzitet je pojava raznovrsnosti biljnog i životinjskog sveta jednog zatvorenog sistema.
Ime ostrva potiče od reči iz drevnog Sanskrita, koje u prevodu znači “ostrvo blagoslova”. Naseljavaju ga 34 vrsti reptila, 192 vrste različitih ptica, oko 730 vrsta riba, 4 različite vrste slepih miševa, kao i preko 300 vrsta puževa.
Zbog svoje sveukupne jedinstvenosti, ovo ostrvo, zajedno sa celim arhipelagom u kom se nalazi, zauzima počasno mesto na UNESCO-voj listi svetske baštine.
Od najstarijih vremena, Sokotra je predstavljala trgovinski čvor između Rimljana, Grka i egipatskog carstva. Pripadnici pomenutih civilizacija, upravo sa ovog ostrva nabavljali su sastojke koje su koristili u svojim medicinama, kao i posebnu crvenu smolu, poznatu kao “zmajeva krv”, koja se koristila kao boja u slikarstvu, ali i u medicinske svrhe. Vrednost im je povećavalo to što su svi proizvodi poticali od endemskih vrsta.
Fascinantno je da je Sokotra svoj prvi asfaltirani put dobila tek 2006. godine. Inače, ima svega nekoliko izgrađenih puteva na ostrvu, i na tome će i ostati, kako ne bi dolazilo do negativnog uticaja automobila na životnu sredinu.
Ruševine antičkog grada, koje čuva ovo čarobno ostrvo, pronašla je grupa ruskih arheologa 2010. godine. Ruševine se nalaze u sklopu mnogih pećina u kojima se nalaze i brojne olupine starih brodova.
Sokotra sadrži više od 600 sela. Svako selo čini po nekoliko grupisanih kuća, u kojima žive stanovnici povezani rodbinskim vezama. Svako selo ima svog starešinu, a lokalni naziv za njega je “muqaddam”. On je vrlo cenjena i poštovana osoba.
Granitne planine po imenu Hajhir, možda i najbolje oslikavaju tradicionalni način života ostrvljana, koji je ovde ostao, čini se, netaknut. Seoske starešine se bude uoči zore i izvode stada koza na jutarnju ispašu, a stanovništvo nedvosmisleno veruje svojim tradicionalnim isceliteljima, koji imaju metode lečenja potpuno suprotne medicini modernog sveta. Ipak, šta god mi iz “razvijenog sveta” mislili o njima, ovdašnje stanovništvo je, čini se, izuzetno zadovoljnim svojim životom.
Naslovna fotografija: When On Earth