Da je priroda najveći umetnik, za to je najbolji dokaz planeta Zemlja. Širom sveta, postoje neka lepa mesta. Zatim postoje ona mnogo lepa, pa i ona koja oduzimaju dah. Na kraju, postoje i mesta kao što je ovo o kome govorimo danas. Koliko god da upirete pogled u njega, sve više deluje nestvarno. Oblici, zvuci, planine, šuma, mirisi.. Meandre i boju reke Uvac nije dovoljno opisivati rečima, mora se pogledati da bi se poverovalo da tako nešto zaista postoji. Jedinstveno mesto, koje zaslužuje da bude negovano, čuvano i sačuvano. Kanjon reke Uvac, jedinstveni u svetu, iz našeg ugla.
Reka Uvac nalazi se u jugozapadnoj Srbiji, između Nove Varoši i Sjenice, na 250-om kilometru od Beograda. Ovo je najduža pritoka Lima i pokarakteru je planinska reka, ogromnog hidroenergetskog potencijala, čemu u prilog svedoče čak 3 hidroelektrane koje su ovde podignute.
Kanjon Uvca, svetski je poznat po meandrima koji deluju potpuno nestvarno, a koji su nastali potapanjem kanjona 1979. godine, za potrebe hidroelektrane Uvac.
Meandri su nastali procesom rečne erozije vertikalnog tipa, a zbog ubrzanog procesa rečno korito je počelo da se spušta, pa je tako reka probila put samo kroz najmekše delove stena, dok su tvrđi ostali netaknuti, formirajući izuzetno duboke meandre.
Okolina kanjona je uglavnom kamenita i obrasla niskim rastinjem, pašnjacima i šumarcima. Desna obala je puna manjih sela raštrkanog tipa, a tu se nalazi i čuveno brdo Molitva, jedan od najboljih vidikovaca.
Osim meandara, kanjon Uvca poznat je i po tome što se u njemu gnezdi beloglavi sup, lešinar impozantne veličine, koji je pre 20 godina gotovo izumrla. Danas u kanjonu Uvca živi oko 300 jedinki, što je najveća kolonija beloglavog supa na Balkanu i jedna od većih u Evropi.
Deo klisure oko reke Uvac, na površini od 2717 ha, koji se prostire na liticama na visini od 902 do 1276 metara, proglašen je „Specijalnim rezervatom prirode Uvac“, jer je prirodno stanište zaštićenih biljnih i životinjskih reliktnih vrsta.
Uvac je reka, koja svojim tokom nosi i brojne tajne, osim nestvarne lepote. Uklješteni meandri su, nedvosmisleno, posebna vrednost kanjonske ddoline, pogotovo jer rtovi dostižu visinu i do 100 metara. Česte su posete speleologa ovom području, koji dolaze iz čitavog sveta da istražuju jedinstveni u svetu, pećinski sistem, dugačak više od 6.000 metara, koji se nalazi ispod krečnjačkog lanca. Pećine obiluju razgranatim kanalima, dvoranama, ukrasima i sifonima, koji se pružaju čak na nekoliko nivoa.
Najniža tačka rezervata leži na 760 metara, a najviša dostiže 1322 metara nadmorske visine.
Slabo pristupačan kanjon ove reke idealna je prirodna brana od najezde posetilaca, pa ne čudi što je ovo kraj izuzetno bogat manastirima starim i po nekoliko vekova koji su izuzetno dobro očuvani.
Ako se odlučite da posetite ovo neobično, a ujedno i jedno od najlepših mesta u Srbiji, biće najbolje da to učinite u toplim mesecima koji dolaze posle maja, jer tek tada rezervat, čija je prosečna nadmorska visina iznad 1.000 metara olista, procveta i dobije na svom punom sjaju.